December 24th, 2016

Zomaar een vlucht,  Amsterdam-Mexico. Hij wordt aan  boord gebracht  in een rolstoel. Zijn vrouw en kinderen volgen later. Tijdens de vlucht  “raakt” hij hem aardig: Whisky, rode wijn en cognac. Het lijkt geen effect op hem te hebben, hij wordt er zelfs niet slaperig van.  Na de landing wacht ik samen met zijn vrouw en kinderen op het grondpersoneel  die hem weer van boord zal gaan tillen.
Hij vertelt dat hij tijdens een fietstochtje is geschept door een auto. Daarbij heeft hij zijn rug gebroken en zal nooit meer kunnen lopen, fietsten of ergens zonder hulp naar toe kunnen gaan.
Wat doet zoiets met je?, vraag ik hem. Was u  niet  woedend?
‘I was never angry', but the pain is killing me,' zegt hij.
Hij zou zijn leven weer kunnen oppakken, kunnen genieten als hij niet zoveel pijn zou hebben. Deze reis moet een hel voor hem zijn. Toch doet hij het. Op vakantie gaan met zijn vrouw en kinderen, een rondreis door Mexico. Steeds weer zal hij in en uit bussen getild moeten worden, over hobbelige weggetjes en elke handeling zal pijnlijk zijn.
Ik ben geraakt, hoe is het mogelijk dat deze meneer, wiens leven zo veranderd is door een onoplettende automobilist, niet boos is, zelfs niet een beetje. Ik zou woedend zijn als ik door iemands schuld zo verder zou moeten leven. Hij niet. ‘ I feel sorry for him,he has to live with the guilt.’
Daarom is deze meneer voor mij de Kerstheld van 2016   Want wie compassie heeft voor de man die je gehandicapt heeft gemaakt, is een engel op aarde.
 
Prettige Kerstdagen.